woensdag 28 juni 2017

'Een brandend dek', geschreven door Véronique van der Griend

Eerste deel van de trilogie: 'Juliana, vriendin van mijn moeder'

Een brandend dek

Boekgegevens:
Titel: Een brandend dek 
Deel 1 van de trilogie: Juliana, vriendin van mijn moeder
Auteur: Véronique van der Griend
Genre: historische/literaire roman
Uitgave: paperback, 248 pagina's
Uitgever: Pumbo.nl, november 2016
ISBN: 978 94 63450 02 7
NUR: 301

Lees de samenvatting op mijn blog.

Meer over het verhaal en mijn mening:
'Een brandend dek' is een reis in de geschiedenis van een stukje Nederland en Nederlanders waar ik niet zo bekend mee was. In dit boek wordt het een persoonlijke en minder oppervlakkige kijk in het verleden dan wat we leren uit de geschiedenisboekjes.

Op Ceylon had de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) tussen 1640 en 1796 factorijen gevestigd. De rijke Hollandse gemeenschap (Dutch Burghers) moest toezien hoe Nederland zijn legers terugtrok om zich dichter bij huis te weren tegen een oprukkende Napoleon. Deze bezittingen in Ceylon werden zo'n anderhalve eeuw later weer afgestaan aan het Verenigd Koninkrijk. Maar daar waren niet alle Nederlanders blij mee, deze emigreerden dan ook naar Nederlands-Indië. De families die bleven hadden zich voor een groot gedeelte aangepast aan de Britse overheersing.

In dit boek lees je over Emily Jansz, een nakomeling van Albert Jansz die begin 1773 naar Ceylon emigreerde. Emily wilde in tegenstelling tot de rest van haar familie meer weten over haar voorouders en het leven in Nederland. Die nieuwsgierigheid werd getriggerd door haar zus.
Haar zus Violet las haar voor uit de oude Hollandse prentenboeken, precies zoals 'pappie' dat vroeger samen met haar had gedaan.

'Bladerend in zijn oude boeken liet ze zich meeslepen door de zoete herinneringen aan hem, zittend in zijn loungestoel, met haar op schoot, genietend van zijn pijp. Als ze haar ogen sloot kon ze op deze momenten zelfs de kruidige geur van zijn pijptabak ruiken en haar veilige wereld van toen terughalen, de tijd waarin het geluk haar nog aals vanzelfsprekend had toegeschenen, alsof het nooit voorbij zou gaan.' … 'Kon zij Emily maar voor één keer haar vader laten zien zoals zij hem had gekend, dacht Violet weemoedig.'

Dat wordt Emily niet in dank aangenomen, maar ze zet alles op alles om haar droom te laten uitkomen. Liefde, afgunst, nijd, slimheid, haat, verliefdheid, domheid en hebberigheid; het komt allemaal voorbij in deze historische roman.

De verklarende woordenlijst in het Singhalees en Maleis is een prettige aanvulling. Dat heeft voorkomen dat ik hier en daar het spoor bijster raakte.
De woorden die in de lijst staan hadden naar mijn mening iets minder gebruikt mogen worden om het leesplezier te vergroten voor lezers zoals ikzelf. Ik ben onbekend met deze woorden en moest vaak doorbladeren voor een verklaring te vinden van hetgeen ik las. 
Personen met een achtergrond uit de beschreven bevolkingsgroep zullen zeker nog meer van het verhaal kunnen genieten omdat ze steeds weten wat er bedoeld wordt.

Het boek geeft een kijk op het leven van een klein meisje dat uitgroeit tot een volwassen vrouw. Ze is waar ze niet wil zijn en er gebeuren vreselijke dingen die helaas boven haar macht gaan.
Ik kijk zeker uit naar het volgende deel dat de titel heeft 'In naam der Koningin' en ben benieuwd hoe het verder gaat met Emily en haar naasten.


De auteur over zichzelf:
'Ik ben 65. De laatste jaren voor mijn pensionering was ik werkzaam als docent Engels en Duits in het middelbaar onderwijs. Ook doe ik veel vrijwilligerswerk om allochtone vrouwen te helpen bij hun sociale integratie en heb ik woensdags en in de schoolvakanties verstandelijk beperkte kinderen bij mij thuis. Verder reis ik veel, vooral naar Sri Lanka, omdat dat het geboorteland is van mijn moeder en mijn oudste drie zussen (staat o.a. in het boek). 
In het tweede deel van de trilogie komt onze achtergrond uitgebreid aan bod: een moeder die met de nek wordt aangekeken omdat ze én 'zwart' is, én rooms (11 kinderen) terwijl zij haar hele jonge leven de verwachting koesterde om als dame uit de betere kringen in de Nederlandse gemeenschap te worden opgenomen. Zij vocht om die erkenning, wat de rode draad is in het verhaal dat uiteraard opgebouwd is uit veel fictie.

Oh ja, ik heb 2 dochters (38 en 28) en een zoon (34). Ik woon met mijn dochter en haar twee dochters (14 en 10) samen in een huis aan de rand van Hoofddorp. Ik ben bezig om samen met een zus een overwinteringsplan in Sri Lanka op te zetten. Ga er volgende maand weer naar toe, maar de bedoeling is dat ik deel 2 In Naam der Koningin dan druk klaar maak...'

Een brandend dek koopt u via uw lokale boekhandel of bij


Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Laat gerust een reactie achter. Dat waardeer ik. Ik zal zo snel mogelijk op de vraag of opmerking reageren. Bij voorbaat mijn dank.