'Graag Gelezen', mijn boekenblog: Ik las: 'Klem' van Bas van den Bosch

vrijdag 4 september 2015

Ik las: 'Klem' van Bas van den Bosch

Klem

April '62. Als zijn ernstig zieke moeder hem vraagt om nog een keertje naast haar te komen liggen, slaat de elfjarige Paul haar van zich af en rent weg. Even later komt zijn vader hem vertellen dat ze is gestorven. Paul denkt dat hij schuldig is aan haar dood en blijft achter met een vader die net zomin als hij over zijn gevoelens kan praten. Alleen bij een ongecompliceerde brug wachter, die hij soms een handje mag helpen, voelt de jongen zich op zijn gemak.

Terwijl ik 'Klem' las was ik weer terug in de jaren zestig. De sfeer is goed neergezet.
Ik was toen nog heel jong, maar ik merkte indertijd aan mijn ouders en andere volwassenen dat er heel speciale uitvindingen op de markt gebracht waren.
Voor mijzelf was alles nog nieuw.

Het is een bijzonder gedetailleerd verhaal, alsof er door een vergrootglas is gekeken. Iemand die deze tijd zelf niet gekend heeft kan zich goed voorstellen hoe het was en hoe alles er uitgezien moet hebben. Ook de belangrijkste gebeurtenissen wereldwijd zijn vermeld.
De personages zijn heel duidelijk en geloofwaardig beschreven.

Ik had te doen met de hoofdpersoon Paul, een binnenvetter en iemand die nergens zijn ei kwijt kan. Je zult zien hoe toepasselijk dat hier is.

Het is ook een geestig verhaal en vaak zat ik met glimlach te lezen, zoals wanneer Frans een stukje heeft gezongen uit een operette en aan Paul vraagt hoe het klinkt;

'Mooi,' zeg ik. Volgens brede oma is een leugentje om bestwil geen zonde.

Het is heel aandoenlijk om te lezen hoe Paul doordat hij zich niet uitspreekt vaak verkeerde gevolgtrekkingen maakt. Zoals wanneer zijn vader na enig zoeken toch het graf van Ria weer gevonden heeft;

'Liefde overwint alles', fluistert hij en daarna, nadat hij mijn hand toch weer heeft beetgepakt: 'Een belangrijke waarheid, Paul.' Hij glimlacht en ik moet denken aan juf Martens, die vorige week vertelde dat het bedrijven van liefde, zoals ze dat noemde, een heilige daad is die hoort bij het huwelijk... Bedoelt papa dat hij wel weer een andere vrouw zal ontmoeten met wie hij liefde kan bedrijven? Betekent zijn lachje dat hij al een zeker iemand op het oog heeft?'
De brugwachter is een toevlucht voor Paul, daar voelt hij zich veilig en onbespied.

Het boek heeft een prettig einde en daardoor voelde ik me bijzonder tevreden terwijl ik de laatste bladzijde las.

Een interview met de auteur in Cultuurpers