Ik las: 'Doodskleed' van Corine Hartman - Wat als je het zicht op de werkelijkheid verliest en niet meer weet wie vriend of vijand is?

Doodskleed – deel vijf in de serie psychologische thrillers rondom Jessica Haider

In 'Doodskleed' levert de eigenzinnige rechercheur Jessica Haider niet voor het eerst strijd in het belang van gerechtigheid. Is zo’n strijd gedoemd te mislukken als je het zicht op de werkelijkheid verliest en niet meer weet wie je vrienden en vijanden zijn?
Jessy krijgt eindelijk de ultieme opdracht waarvoor ze door elitekorps Saligia werd gerekruteerd. In Mexico, op de grens van Texas, Amerika, sterven vluchtelingen, kinderen vooral, aan een zich snel verspreidend virus. Jessy moet de veroorzaker ervan, Vincent Donnelly, uitschakelen. Maar is hij wel schuldig?

Terug in Edinburgh wordt Jessy opgepakt en ze belandt in de gevangenis. Door deze vrijheidsbeperking maar vooral het besef dat ze haar levensmissie kwijtraakt, verliest ze volledig haar grip op de werkelijkheid. Wie heeft haar verraden, wie kan ze nog vertrouwen?

Het laatste deel van deze serie, waarin Jessy harder dan ooit wordt geconfronteerd met recht en onrecht. De vraag is hoe fataal de gevolgen zullen zijn…

Nog wat beduusd leg ik het boek naast me neer... dit had ik niet verwacht.

Voor in het boek kun je lezen wat voorafging aan 'Doodskleed', mocht je nog niet eerder iets gelezen hebben over Jessy en haar strijd tegen onrecht. Een goede inleiding voor dit vijfde deel, naar mijn mening. De titel wordt duidelijk tegen het einde van verhaal.

Jessy is nog steeds in de ban van coke, maar gebruikt nu met mate, wat het personage zeker ten goede komt.

Wanneer ze de gezochte Donnelly gevonden heeft krijgt het gevoel voor recht en onrecht weer de overhand en haar gedachten zijn zoals we van Jessica kennen; niet kinderachtig;
'Ik ben wel benieuwd hoe lang hij het zou volhouden als ik de namen van al die kinderen in zijn huid ga kerven om hem daarna te villen.'  

Een heel andere Jessy kun je zien wanneer ze aan haar zoon Nick denkt en wat er gebeurd is;
'Mijn lieve zoon Nick die ik zo ontzettend graag had willen zien opgroeien. De toekomst die me was ontnomen. Ik herinner me dat ik eindelijk moest huilen, dat ik tot kort daarvoor geen traan had kunnen laten om Nick, en pas in die dagen continue volschoot. En ook nu zit mijn keel dicht en moet ik slikken om de tranen tegen te houden. Daar , met mijn blote voeten in de golven van de Noordzee, was de dood heel dichtbij, trok me bijna het water in.' Ontroerend mooi!

Ook dit deel las ik net als de voorafgaande delen in een mum van tijd uit. Lekker korte hoofdstukken en het verhaalt boeit meteen. Op het eind groeit het verhaal zelfs, als dat al mogelijk is.
Alle vragen die ik nog had, zijn beantwoord in dit laatste deel. En op wat een super manier is dat gedaan door deze auteur. Ik ben enorm ontroerd geweest door wat Jessy zich voor de geest haalt en zich herinnerd heeft. 
Ik zal haar missen, deze Jessy...

Over de auteur:

Voor zover Corine Hartman zich herinnert, heeft haar passie voor woord en beeld, voor schrijven en tekenen, altijd bestaan. Verhalen verzinnen was één van haar favoriete bezigheden en al snel las ze alles wat los en vast zat, waaronder de boeken van Agatha Christie. Na enkele banen in de reclame is ze in 1994 gestart met een eigen reclamebureau. In 2000 is ze de opleiding aan de Schrijversvakschool in Amsterdam gaan volgen. Eind 2004 studeerde ze af, met als specialisatie de studierichting scenarioschrijven. In maart 2007 debuteerde ze met ‘Schone kunsten’ en vanaf dat moment is ze full-time auteur.

Volg Corine ook op haar website.

Koop dit boek via uw lokale boekhandel of via:
bol.com
Bruna.nl
Ako.nl

Boekgegevens:

Titel: Doodskleed
Auteur: Corine Hartman
Genre: thriller
Uitgave: paperback, 320 pagina's
Uitgever: Karakter Uitgevers B.V., 15 juni 2015
ISBN: 978 90 45208 52 7
NUR: 332
Ook als e-book verkrijgbaar